PerfectStorm verzorgde dit voorjaar het seminar Design Your Thinking aan de HKU. Twee weken lang stappen 15 studenten van o.a. fine arts, fashion, spatial design, etc. in de huid van de ontwerper. Voor dit seminar werkten we samen met Bureau Slachtofferhulp Nederland die een mooie en voor hen urgente ontwerpvraag inbrachten: “Hoe kunnen we jongeren van 15-25 jaar op een bij hen passende manier stimuleren om leeftijdsgenoten te ondersteunen, wanneer zij slachtoffer worden van een verkeersongeval of misdrijf?”
Na een korte introductie over design thinking en de rol van de ontwerper, gingen de studenten snel aan de slag met de verschillende aspecten die komen kijken bij ontwerpen. Het inleven in de doelgroep (die zo ook zelf zijn), het zoeken naar data, maken van persona’s en werken aan de muren in een design space. Het is allemaal hartstikke nieuw voor ze. Maar wat gaat dit snel! Structuur brengen in de data en ideeën genereren leert hen om uit de eigen bubbel te komen en niet te snel naar een oplossing toe te werken. Hier werden wat darlings gekilld…
Na vier dagen en een eerste prototype kregen ze beginselen van ontwerpen van gedrag mee. En dan door… testen, verfijnen en nog eens terug naar de doelgroep. Doet ons prototype wat we willen? De energie was voelbaar en de spanning ook, want het slotakkoord was een prototype pitch presentatie bij Bureau Slachtofferhulp op hun kantoor. Leuk om te zien overigens dat daar ook alle muren vol hingen en het werken met design thinking ook daar dagelijkse kost is.
De reactie van BSN was enorm positief. Omdat het seminar samenviel met de start van een nieuw project hadden de vier prototypes niet beter getimed kunnen zijn. Er werd ijverig meegeschreven en de eerste aanpassingen aan hun project werden ter plekke al in gang gezet. Over impact gesproken. De studenten waren dan ook supertrots dat hun harde werken ook echt zijn weg vindt naar de praktijk en dat ze zo een bijdrage leveren aan een maatschappelijk vraagstuk.
In de afsluiting maakten we gebruik van muzische werkvormen waarin uit gesproken en geschreven reflecties naar voren hoe veel inzichten zij in het ontwerpen, maar ook in zichzelf gekregen hadden. En als je dan in de verslagen leest “een van mijn fijnste projecten” “ik, ben verbaast over wat we in 2 weken hebben neergezet”, “dit ga ik echt meenemen in mijn volgende projecten”… dan kan je alleen maar blij zijn toch?